"พี่นุชาหนูเป็นสิวเครียดมากเดินไปไหนก็มีแต่คนมองหน้า หนูควรทำอย่างไรดีค่ะ"
จะบอกว่าพี่เคยผ่านจุดนั้นมาแล้วครับทราบเลยว่า
พวกเราทุกคนที่เป็นสิวรู้สึกกับตัวเองอย่างไร
.
เมื่อก่อนตอนที่หน้าพี่แพ้ครีมมีสารฯ หน้าพี่หนักมาก
.
.
หนักจนในระดับที่ทุกรูขุมขนไม่มีที่ว่างสิวขึ้นทุกที่
พี่ต้องบากหน้าไปเรียนที่มหาลัยเจอเพื่อนใหม่
พี่ต้องบากหน้าไปตลาดเพื่อซื้อของที่ตลาด
พี่ต้องบากหน้าไปอีกหลายๆที่ ที่มีคนเยอะๆ
แต่พี่ก็ผ่านมันมาได้ทุกครั้งเลย
.
.
มีเหตุการณ์ครั้งนึงที่พี่ไม่เคยลืมเลยตอนที่ไปตลาด
มีป้าคนนึงเดินซื้อของอยู่กับหลานชายวันรุ่น
อยู่ดีๆ ป้าคนนั้นก็สกิดหลายชายให้หันมาดูหน้าพี่
.
พร้อมกับเปล่งเสียงออกมาว่า
"โหคนนั้นสิวเยอะมากเขาไปทำอะไรมา"
.
.
ตอนนั้นพี่ตกใจ และพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเอง
และรีบเดินหน้าซื้อของต่อไป มันเป็นเรื่องปกติมาก
ที่เราจะเจอกับผู้คนที่ไม่รู้จักเรา และมาทำหลายสิ่งบั่นทอนใจเราให้แย่ลง
.
.
ทุกครั้งที่เจอพี่ตั้งคำถามเสมอว่า
"เขาคนนั้นเป็นใคร" ทำไมถึงต้องมาเสียใจกับคนที่ไม่รู้จักอะไรเราเลย
เท่านั้นแหละความโกรธจบลงทันที
มันทำให้พี่สามารถเผชิญหน้ากับโลกได้มากขึ้น
.
.
จะให้บอกว่าไม่ต้องเครียดเรื่องสิวเลย
ก็คงยากเพราะมันก็มีบ้างพี่เข้าใจ
แต่อย่าให้ความเครียดสะสมจนเรากลายเป็นทุกข์
.
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันมีข้อดีเสมอเลย
ถ้าพี่ไม่เป็นสิวหลายคนคงไม่ได้มาอ่านโพสนี้แน่ๆ
พี่คงไม่ได้มาเล่าเรื่องราวที่ให้กำลังใจพวกเรา
โชคดีสุดเลยที่ได้เป็นสิวเพราะมันมีประโยชน์
.
.
สิวมันไม่สามารถฆ่าเราให้ตายได้นะครับ
เราสามารถวางใจและจัดการมันให้หายได้
พี่มั่นใจ....
.
.
จบคำถามนี้พี่ว่าหนูคงหายเครียดไปบ้าง
และสามารถกลับมายิ้มได้อีกครั้ง
พี่อยู่ข้างๆเสมอ
เราจะผ่านมันไปด้วยกัน
#นุชา #เรื่องสิวเรื่องบ้านๆ
No comments:
Post a Comment