เป็นสิว.. รู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองทำอย่างไร ?

สวัสดีครับช่วงนี้หลายๆ คนคงเครียดที่ตัวเองเป็นสิวกันเยอะ มีพี่ๆ น้องๆ เข้ามาปรับทุกข์กับนุชา เนื่องจากเป็นสิวกันเยอะพอสมควรเลยครับ ว่าในช่วงที่เป็นสิว หรือสิวเห่อ นุชาผ่านเหตุการณ์เลวร้ายเหล่านั้นมาได้อย่างไร

นุชาจึงขอนำเรื่องราว หรือ แนววิธีการคิดเพื่อทำให้เรามีความสุขในแบบที่เราเป็นมาให้อ่านกันนะครับ

ช่วงปลายปี 2556 นุชา สิวเห่อมากๆ ขนาดที่เพื่อนที่มหาวิทยาลัย ครู อาจารย์หลายท่านต้องสอบถามว่า หน้าเราไปทำอะไรมา เพราะมันขึ้นเยอะมากๆ และไม่ใช่สิวปกติแน่


แน่นอนครับว่า เป็นสิวที่เกิดขึ้นจากสารเคมี และผลิตภัณฑ์ที่นุชาเลิกใช้แล้วผิวเกิดสารเคมีสะสม จนรับไม่ไหม แล้วเกิดการปะทุสิครับ กลายเป็นหน้าหนอนก็คราวนี้

นึกดูตอนนั้น ก็อดขำในใจไม่ได้เหมือนกันว่า... หน้าเราสภาพแบบนี้ คนสนใจเยอะจังเลยเนาะ 

ขนาดเพื่อนที่เรียนด้วยกันมา ไม่รู็จักกัน ยังมาทักด้วยความเป็นห่วง และขายครีมให้ (อันนี้โครตขำ) 

เขาก็ยังอุตส่าห์หวังดีกับเราตั้งหลายคนเลย

นี่คือสภาพผิวหน้าในช่วงนั้นที่นุชา บากหน้าไปเรียนด้วยไม่แคร์สายตาใคร

คิดในใจซะว่า ...

ไม่มีใครรู้จักเราหรอก เชิ่ดดดดด...............

ระหว่างเหตุการณ์ต่างๆ ดำเนินต่อไปตามเวลา นุชาได้ไปบังอังเอิญเจอคลิป vdo หนึ่งที่ิ Youtobe โดยมีหัวเรื่องว่า "คำพูดของผู้หญิงที่อัปลักษ์ที่สุดในโลก" บรรยาโดย ลิซซี่ วาลาสเควซ (Lizzie Velasquez) 

นุชาได้ฟังเรื่องราวของเธอแล้ว เกิดความสนใจอย่างมากจนต้อง ค้นหาข้อมูลของลิซซี่อย่างละเอียด เพราะลิซซี่เอง ป่วยด้วยโรคผอม ซึ่งเธอจะไม่มีวันอ้วนแม้เธอจะทานมากเท่าไหร่ น้ำหนักของเธอจะไม่มีวันขึ้น และเธอยังต้องทานอาหารทั้งวันเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตอยู่รอด

สิ่งที่นุชาชื่นชอบ และยกย่องลิซซี่ให้กลายเป็น บุคคลต้นแบบ ไม่ใช่ว่าเธอป่วย แต่เป็นแนวความคิดของเธอที่เป็นบวก และสามารถจัดการกับปัญหาต่างๆ ที่เธอต้องเผชิญในชีวิตจริง

และนี่คือ ลิซซี่ ที่ผู้คนกล่าวเธอว่า "ผู้หญิงที่อัปลักษ์ที่สุดในโลก"

ด้วยความผิดปกติทางหน้าตาของเธอ ทำให้เธอได้รับฉายาว่า "ผู้หญิงที่อัปลักษ์ที่สุดในโลก"  แม้ร่างกายของเธอนั้นจะไม่เอื้อำนวย แต่เธอกลับมีความคิดและแนวทางการใช้ชีวิตที่สวนทางกลับหลายๆ คน จนทำให้ผู้คนชื่นชมเธอ และในตอนนี้เธอคนนี้ก็กลายเป็นนักสร้างแรงบัลดาลในให้กับคนทั่วโลกไปแล้ว

มีประโยคหนึ่งที่นุชาชอบมาจากการที่ดู VDO ที่เธอพูด ลิซซี่ บอกกับผู้ที่ชมเธอบรรยาไว้ว่า ".........

เวลามีคนที่ทำให้ฉันรำคาญ หรือหยาบคายใส่ พวกเค้าก็แค่ต้อง ..

… มายืนอยู่ทางขวามือของฉัน เพราะฉันจะไม่รู้ว่าพวกเค้ายืนอยู่ตรงนั้นรึเปล่า (ก็มองไม่เห็นด้านขวา)

ฉันจะเจอบ่อยมากๆ 

คือ ตอนทีฉันอยู่อนุบาล ฉันไม่รู้ .. ไม่รู้เลยว่าตัวเองต่างจากเด็กคนอื่นตรงไหน

ฉันสะพายกระเป๋าไปโรงเรียน เด็กคนนึงก็มองฉัน  ..

“เหมือนฉันเป็นตัวประหลาดที่น่ากลัวที่สุดในชีวิตที่เธอเคยเจอ”

ตอนแรก .. ฉันคิดว่า .. “นิสัยเธอนี่มันหยาบคายจริงๆเลยนะ” 

แต่หลังจากนั้นเด็กคนอื่นๆก็ไม่เล่นด้วย ฉันก็ได้แต่สงสัย..

“ทำไมล่ะ? ฉันทำอะไรผิด? ฉันทำอะไรไป? ฉันยังไม่ได้ทำอะไรพวกเค้าเลย”

พูดก็พูดเถอะ แต่ฉันเป็นเด็กดีมากๆด้วยซ้ำ

ฉันจึงกลับบ้านไปถามพ่อกับแม่ว่า ทำไมเด็กคนอื่นๆไม่ชอบฉัน

พ่อกับแม่บอกแค่ว่า “เพราะหนูตัวเล็กกว่าคนอื่น หนูเป็นแบบนี้เพราะโรค ..”

“แต่มันไม่ได้บอกว่า "ตัวตน" ของหนูเป็นยังไง”

พ่อกับแม่บอกต่อว่า “ไปโรงเรียนซะ เงยหน้า ยิ้ม ใช้ชีวิต เป็นตัวของตัวเองต่อไป แล้วคนอื่นก้จะเห็น ว่าจริงๆแล้วหนูก็ปกติ ไม่ได้ต่างอะไรจากเค้า” และฉันก็ทำ ทำตามที่พวกท่านบอก…

ฉันอยากให้คุณคิด แล้วก็ถามตัวเองตอนนี้

… “อะไรคือสิ่งที่บอกว่า “ตัวตน” ของคุณเป็นยังไง ...

... “คุณ” คือใคร” …

มันใช่คุณมาจากไหนหรือเปล่า?
มันใช่คุณเป็นเพื่อนใครหรือเปล่า?
มันใช่ภูมิหลังของคุณเป็นยังไงหรือเปล่า?
มันคืออะไร? มันคืออะไรที่บอกถึง “ตัวตน” ของคุณ

ฉันใช้เวลานานมากในการค้นหาว่าตัวตนของฉันเป็นยังไง ฉันเป็นใคร
และเป็นเวลานานมากที่ฉันคิดว่าสิ่งที่บอกถึงตัวตนของฉันมันคือ “รูปลักษณ์ภายนอก”

หรือจะเป็นขาเล็กๆนี่?
หรือจะเป็นแขนเล็กๆ?
หรือหน้าตอบๆที่มันน่าเกลียดนี่?

ฉันขยะแขยงมัน ฉันพูดเลย ..
ทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมา เวลาที่ส่องกระจก เวลาที่มองเข้าไปฉันก็แค่คิดว่า

… ฉันอยากลบหน้าตัวเองทิ้งซะ …

ก็แค่ลบมันทิ้งซะ แล้วชีวิตฉันจะง่ายขึ้นกว่านี้มากๆ ...
ฉันทั้งขอ ทั้งอธิษฐาน ทั้งภาวนา ทั้งหวังว่าฉันจะตื่นมาแล้วเป็นปกติเหมือนคนอื่นๆ
ฉันทำแบบนั้นทุกๆวัน และทุกๆครั้งฉันก้จะต้องพบแต่ความผิดหวัง …

แต่ฉันมีคนรอบข้างที่ดีมากๆ ทั้งคนที่ช่วยฉุดฉันขึ้นมาจากความมัวหมอง 
ทั้งคนที่จะหัวเราะไปกับฉันในเวลาที่มีความสุข
และพวกเค้าสอนฉันว่า “ฉันจะปล่อยให้ ”มัน” มาเป็นตัวกำหนดตัวตนของฉันไม่ได้”

ถึงแม้ว่าฉันจะมีโรคนั้น
ถึงแม้ว่าอะไรๆ มันจะยากลำบาก
“ฉันจะปล่อยให้ “มัน” มากำหนดตัวตนของฉันไม่ได้”

“ชีวิตของฉันขึ้นอยู่ในกำมือของตัวฉันเอง”
“เหมือนกับที่ชีวิตของคุณก็อยู่ในกำมือของคุณ”
“คุณเป็นคนกำหนดว่า ชีวิตคุณจะไปทางไหน”
“คุณเป็นคนกำหนดว่า ชีวิตคุณจะไปในทางที่ไม่ดี หรือไปในทางที่ดี”
“คุณเป็นเพียงคนเดียวที่จะกำหนดว่าจะให้ “อะไร” มาบ่งบอกถึง "ตัวตน" ของคุณ”


มันไม่ง่ายเลยนะ ที่จะบอกว่า “อะไร” นั้นคืออะไร

จนบางครั้งตัวฉันเองก็ทั้งรำคาญ ทั้งของขึ้น จนไม่แคร์ว่า “อะไร” นั่นมันคืออะไร???

ฉันจะให้เป้าหมาย ความสำเร็จ และสิ่งที่ฉันทำสำเร็จแล้วมาเป็นเครื่องกำหนดว่าฉันเป็น “อะไร”
“ไม่ใช่” รูปลักษณ์ภายนอก
“ไม่ใช่” ความจริงที่ว่าฉันบังเอิญดันมีโรคที่ไม่มีใครรู้จัก

ฉันบอกตัวเองว่าฉันต้องทำอะไรสักอย่าง ฉันจะทำอะไรๆที่ฉันทำได้
ฉันจะทำให้พวกคนที่ทำให้ฉันเป็นตัวตลก พวกคนที่แกล้งฉัน พวกคนที่เรียกฉันว่าตัวประหลาด
ได้เห็นว่า ฉันทำให้ชีวิตฉันเองดีขึ้นได้


“ฉันจะเอาคำพูดด้านลบของพวกเค้ามา เปลี่ยนมันซะใหม่ 
ให้มันเป็นบันได ก้าวไปสู่เป้าหมายของตัวเอง”


แล้วฉันก็ทำมันได้แล้ว

ฉันบอกตัวเองว่า ฉันอยากเป็นนักพูดสร้างแรงบันดาลใจ อยากเขียนหนังสือ อยากมีครอบครัวของตัวเอง 8 ปีต่อมา ฉันก็เป็น “นักพูดสร้างแรงบันดาลใจ”

กลับมาสู่หมวดความเป็นจริงในชีวิตที่ตัวนุชาเอง ต้องเผชิญ นุชาได้หยิบยืมแนวความคิดของลิซซี่ มาปรับประยุกต์หลายด้าน มันทำให้ชีวิตและความคิดของนุชาเปลี่ยนแปลงไปจริง 

มานึกย้อนดูแล้วว่า เราโชคดีกว่าลิซซี่มาก ที่ตัวเองไม่ได้หน้าตาประหลาดขนาดนั้น ไม่ได้เป็นโรคร้าย แต่เป็น กรดไหลย้อน อันนี้เกี่ยวไหม 5555+ 

นุชาก็พยายามเปลี่ยนคำพูดแย่ๆ ของคนที่เคยว่านุชา ในทางที่เสียๆ หายๆ กลับมาเป็นแรงผลักดัน

ให้ตัวนุชาเองพัฒนา ทั้งความรู้ จิตใจ และส่งต่อความรู้สึกดีๆ ให้กับผู้อื่นรอบตัว

ในวันนี้มาสำรวจตัวเองนุชายังคิดเลยว่า เราโชคดีนะ 

เรายังมีครอบครัวที่สมบูรณ์ทุกคนในครอบครัวรักเรามาก

เรายังมีเพื่อนกัลยาณมิตรที่ดีที่หวังดีและยินดีช่วยเหลือตลอด

เรายังมีแขนมีขา สามารถทำหน้าผักปั่นดื่มได้สบาย (ฮา)

เรายังสามารถมองเห็นนั่งเขียนบล็อคผ่านจอคอมให้ทุกคนได้อ่าน

เรายังโชคดีที่ได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจ แม้ว่าตายไปก็คงไม่เสียใจ เพราะได้ลงมือทำแล้ว

และสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิต นุชา เป็นคนกำหนดตัวตนของนุชาเอง ว่าจเป็นคนดี หรือไม่ดี อยู่ที่นุชาเอง

ไม่มีใคร หรือ เหตุการณ์อะไรที่จะมากำหนดความเป็นตัวตน และพรากความสุขของเราไปได้เลย

แล้ววันนี้อะไรคือ ตัวตนของคุณครับ :)

นุชา
4 พฤศจิกายน 2557
กรุงเทพ ฯ

ทุกข์เรื่องสิว, จิตรักษาสิว, รักษาสิวด้วยตนเอง, สิวเรื้อรัง, สิวหายไ้ด้, นุชารักษาสิว