บางทีก็อยากระบายนะว่าการเป็นสิวก็เป็นความทุกข์มาก คืออาย.. ไม่กล้าเจอใครๆ
จากที่กลายเป็นคนมีวคมาเชื่อมั่นในตัวเอง 100 % กลับกลายเป็นว่าเหลือเพียง 20-30% ความมั่นใจหายไปเกือบทั้งหมด เป็นเพราะ "สิว"
น่าเบื่อ... เวลาเจอคนทักว่า ไอ้หน้าสิว อีหน้าสิว อีปลวก พอได้เจอคำพูดเหล่านี้ก็ทำให้ใจตัวเองสลายไปหมด ท้อแม้หมดหวัง กลายเป็นบุคคลประหลาดในสังคมเพียงเพราะการเป้นสิวนี่แหละ
คือไม่ได้คิดมาก... เพราะทุคนมองว่าคนเป็นสิวนั้นแหละที่ไม่สวยไม่หล่อ ทำให้ฉันหมดกำลังใจ ท้อแท้ตัวเอง
เมื่อหาหนทางรักษาสิว... ก็พบเจอแต่การรักษาแบบหวังผลทางธุรกิจ สิวไม่ยอมหายไปซักที ต้องใช้ของเขาไปจนตาย เลิกใช้ไปวันสองวัน เปลี่ยนไปใช้อย่างอื่นกลายเป็นหน้าพัง ต้องกลับมาซบครีมตัวเดิม... เศร้าใจนะ ไม่เอาแล้วนะ
ฉันจึงเริ่มต้มรักษาสิวด้วยตนเอง ไม่อยากให้ใครมาเอาเปรียบอีกแล้ว ฉันจะหาวิธีของตัวเองและช่วยคนอื่นบ้างนะ ไม่เป็นสิวไม่รู้หรอก ลองเป็นดูสิแล้วคุณจะจิตตกขนาดไหน ฉันหวังว่า สิวมันจะต้องหายด้วยตัวฉันเองได้
รู้ไหมว่าต้องใช้ความอดทนแค่ไหนที่จะไม่สนใจคำทักท้วงทักทาย.. กับคนอื่นว่าเป็นสิวมาทำไรมา รู้ไหมต้องอดทนยิ่งกว่าเลี้ยงเก็กอนุบาลอีกนะคะ
ขอบคุณที่เข้าใจ
"ไอ้สิว"
No comments:
Post a Comment